زهد در دنیا و رویگردانی از شکوه، فریبایی و آرایه های دنیایی از دیگر ویژگی های امام رضا علیه السّلام بود. «محمد بن عباد» آن گاه که به بیان زهد و بی توجهی امام رضا علیه السّلام به دنیا می پردازد، چنین می گوید[1]:

[امام ] رضا در فصل تابستان بر حصیر می نشست و زیرانداز زمستانی اش، پشمینه ای خشن و سخت بود و تن پوش او پشمینه ای بود و چون به میان جمع می رفت، لباسی آراسته و فاخر بر تن می کرد.

«سفیان ثوری» به دیدار امام علیه السّلام رفت حضرت جامه ای از خز بر تن داشت.

سفیان، آن جامه را برای امام علیه السّلام نامناسب خوانده، به او گفت: «اگر تن پوشی پست تر از این به تن می کردی [بهتر بود].

امام علیه السّلام به نرمی، دستان سفیان را گرفته، درون آستین خود کرد. سفیان دریافت که امام علیه السّلام زیر آن لباس فاخر، پشمینه پوشیده است، آن گاه امام علیه السّلام فرمود: ای سفیان این جامه خز را برای خلق بر تن کرده، این پشمینه را برای خداوند پوشیده ام.[2]

زمانی که امام علیه السّلام به ولایت عهدی رسید از مظاهر قدرت دوری جسته، آن را هم سنگ پشیزی نمی دانست و به هیچ اجتماع رسمی تمایل نشان نمی داد و از آن رویگردان بود و حتی از تجلیل مردم نسبت به پادشاهان و حاکمان، بیزاری می جست و آن را ناپسند می شمرد.


پی نوشت ها:
[1] عیون اخبار الرضا 1/ 178 و المناقب 4/ 389.
[2] المناقب 9/ 389- 390.

منبع: حوزه نت